நிலவைப் பார்க்கும்போது, நமக்கு எப்போதும் ஒரு பக்கம்தான் தெரியும். ஆனால், நிலவின் மறுபக்கம், அதாவது நாம் பார்க்க முடியாத "இருண்ட பக்கம்" (far side), முற்றிலும் வேறு மாதிரி இருக்கிறது. இந்த வித்தியாசத்துக்கு என்ன காரணம்? NASA-வின் சமீபத்திய ஆய்வு, இந்த மர்மத்தை அவிழ்க்க ஒரு புது கோணத்தை கொடுத்திருக்கிறது.
நிலவைப் பற்றி பேசும்போது, நமக்கு எப்போதும் தெரியும் பக்கம் (nearside) மற்றும் தெரியாத பக்கம் (farside) ரொம்ப வித்தியாசமாக இருக்கிறது. நமக்கு தெரியும் பக்கத்தில் பெரிய, கருமையான சமவெளிகள் (mare) இருக்கின்றன, இவை பில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன் உருகிய பாறைகள் (basaltic lava) குளிர்ந்து உருவானவை. ஆனால், மறுபக்கம் மலைநிறைந்த, கரடுமுரடான பரப்பு, குறைவான சமவெளிகளுடன் இருக்கிறது. இந்த வித்தியாசம் ஏன் ஏற்பட்டது? இதற்கு பல கோட்பாடுகள் இருந்தாலும், NASA-வின் GRAIL (Gravity Recovery and Interior Laboratory) பயணத்தின் தரவுகள் இதற்கு ஒரு தெளிவான பதிலை அளிக்கின்றன.
இந்த ஆய்வு, நிலவின் உள்ளே இருக்கும் அமைப்பு (interior structure) மற்றும் புவியீர்ப்பு (gravity) மாறுபாடுகளை ஆராய்ந்து, நிலவின் நமக்கு தெரியும் பக்கம் சூடாகவும், புவியியல் ரீதியாக அதிக செயல்பாடு கொண்டதாகவும் (geologically active) இருப்பதை கண்டறிந்திருக்கிறது. இதற்கு முக்கிய காரணம், பில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன் நடந்த தீவிரமான எரிமலை செயல்பாடுகள் (volcanism) என்று ஆய்வு கூறுகிறது. இந்த எரிமலை செயல்பாடுகள், நிலவின் மேல் அடுக்கு (mantle) மற்றும் புவியின் ஈர்ப்பு செலுத்திய தாக்கத்தால் வித்தியாசமான அமைப்பை உருவாக்கியது.
NASA-வின் GRAIL பயணம், 2011 டிசம்பர் முதல் 2012 டிசம்பர் வரை நிலவைச் சுற்றி வந்த இரண்டு ரோபோ விண்கலங்கள் (Ebb மற்றும் Flow) மூலம் தரவுகளை சேகரித்தது. இந்த விண்கலங்கள், நிலவின் புவியீர்ப்பு மண்டலத்தை (gravity field) மிகத் துல்லியமாக அளவிட்டு, இதுவரை இல்லாத அளவுக்கு விரிவான புவியீர்ப்பு வரைபடத்தை (gravitational map) உருவாக்கின. இந்த வரைபடம், நிலவின் உள்ளே இருக்கும் அமைப்பை புரிந்துகொள்ள ஒரு பெரிய திறவுகோலாக இருந்தது.
இந்த ஆய்வை வழிநடத்திய NASA-வின் Jet Propulsion Laboratory (JPL)-இன் Solar System Dynamics Group-இன் மேற்பார்வையாளர் Ryan Park, "இந்த ஆய்வு, இதுவரை உருவாக்கப்பட்ட மிகத் துல்லியமான நிலவின் புவியீர்ப்பு வரைபடத்தை வழங்குகிறது" என்று கூறினார். இந்த வரைபடம், எதிர்கால நிலவு ஆய்வு பயணங்களுக்கு முக்கியமானது, குறிப்பாக Positioning, Navigation, and Timing (PNT) அமைப்புகளை உருவாக்குவதற்கு. இதன் மூலம், விண்கலங்கள் மற்றும் நிலவின் மேற்பரப்பு ஆய்வுகளுக்கு துல்லியமான வழிகாட்டல் முறைகள் உருவாக்கப்படும்.
நிலவின் மேல் அடுக்கு (mantle), அதாவது மேற்பரப்புக்கும் (crust) மையத்துக்கும் (core) இடையே உள்ள பகுதி, நிலவின் மொத்த நிறையில் 80% ஆக உள்ளது. இந்த அடுக்கு, ஒலிவின் (olivine) மற்றும் பைராக்ஸீன் (pyroxene) போன்ற கனிமங்களால் ஆனது, பூமியின் மேல் அடுப்புக்கு ஒத்திருக்கிறது. ஆனால், GRAIL தரவுகளின்படி, நிலவின் மேல் அடுக்கு இரு பக்கங்களிலும் ஒரே மாதிரி இல்லை.
நமக்கு தெரியும் பக்கம் (Nearside): இந்த பக்கம் சூடாகவும், புவியியல் ரீதியாக அதிக செயல்பாடு கொண்டதாகவும் இருக்கிறது. இதற்கு காரணம், பில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன் நடந்த தீவிரமான எரிமலை செயல்பாடுகள். இந்த எரிமலைகள், தோரியம் (thorium) மற்றும் டைட்டானியம் (titanium) போன்ற கதிரியக்க தனிமங்களை (radioactive elements) இந்த பக்கத்தில் குவித்தன. இவை சிதைவதால் (radioactive decay) உருவாகும் வெப்பம், நமக்கு தெரியும் பக்கத்தை 100-200 டிகிரி செல்சியஸ் (180-360 டிகிரி ஃபாரன்ஹீட்) அதிக சூடாக வைத்திருக்கிறது.
மறுபக்கம் (Farside): இந்த பக்கம் குளிர்ச்சியாகவும், குறைவான எரிமலை செயல்பாடுகளுடனும் இருக்கிறது. இதனால், இங்கு மலைநிறைந்த, கரடுமுரடான பரப்பு மற்றும் குறைவான சமவெளிகள் உள்ளன.
இந்த வெப்ப வித்தியாசம், நிலவின் மேற்பரப்பு அமைப்பை பாதித்தது. நமக்கு தெரியும் பக்கத்தில், உருகிய பாறைகள் சமவெளிகளை உருவாக்கியதால், மேற்பரப்பு மென்மையாக இருக்கிறது. மறுபக்கத்தில், இந்த எரிமலை செயல்பாடு குறைவாக இருந்ததால், மலைப் பரப்புகள் ஆதிக்கம் செலுத்துகின்றன.
நிலவின் இரு பக்கங்களுக்கு இடையேயான வித்தியாசத்துக்கு புவியின் ஈர்ப்பு (Earth’s gravitational influence) ஒரு முக்கிய காரணம். நிலவு பூமியைச் சுற்றி ஒரு நீள்வட்ட பாதையில் (elliptical orbit) பயணிக்கும்போது, புவியின் ஈர்ப்பு நிலவை சற்று "நெகிழ வைக்கிறது" (tidal deformation). இந்த நெகிழ்வு, நமக்கு தெரியும் பக்கத்தில் அதிகமாகவும், மறுபக்கத்தில் குறைவாகவும் இருக்கிறது. இதனால், நிலவின் மேல் அடுப்பு நமக்கு தெரியும் பக்கத்தில் அதிக வெப்பத்தை உருவாக்கி, எரிமலை செயல்பாடுகளை தூண்டியது.
இந்த ஆய்வு, 4.5 பில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன், பூமி மற்றும் நிலவு உருவாக்கப்பட்டபோது, பூமியின் வெப்பமும் ஈர்ப்பும் நிலவின் மேற்பரப்பை வடிவமைத்ததாக கூறுகிறது. நிலவு பூமியை நோக்கி ஒரே பக்கத்தை எப்போதும் காட்டுவதற்கு (tidal locking) இந்த ஈர்ப்பு ஒரு காரணம். இதனால், நமக்கு தெரியும் பக்கம் பூமியின் வெப்பத்தையும், ஈர்ப்பையும் அதிகமாக உணர்ந்து, வித்தியாசமான அமைப்பை பெற்றது.
இந்த ஆய்வு, நிலவைப் பற்றிய நமது புரிதலை மாற்றியிருக்கிறது. இதன் முக்கியத்துவத்தை சில புள்ளிகளில் பார்க்கலாம்:
நிலவின் உருவாக்கம்: நிலவின் இரு பக்கங்களுக்கு இடையேயான வித்தியாசம், அதன் உருவாக்கத்தின் ஆரம்ப கட்டங்களை புரிந்துகொள்ள உதவுகிறது. 4.5 பில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன், ஒரு பெரிய விண்பொருள் பூமியுடன் மோதியதால் (Giant Impact Hypothesis) நிலவு உருவானது என்று கருதப்படுகிறது. இந்த ஆய்வு, அந்த மோதலுக்கு பிறகு நிலவின் உள்ளே நடந்த மாற்றங்களை விளக்குகிறது.
எதிர்கால நிலவு ஆய்வு: GRAIL-இன் புவியீர்ப்பு வரைபடம், எதிர்கால நிலவு பயணங்களுக்கு முக்கியமானது. NASA-வின் Artemis திட்டம், 2030-இல் மனிதர்களை மீண்டும் நிலவுக்கு அனுப்ப திட்டமிட்டுள்ளது. இந்த வரைபடம், விண்கலங்களை துல்லியமாக தரையிறக்கவும், நிலவின் மேற்பரப்பில் பயணிக்கவும் உதவும்.
பிற கோள்களுக்கு பயன்பாடு: இந்த ஆய்வு முறை, சனியின் நிலவான Enceladus மற்றும் வியாழனின் நிலவான Ganymede போன்றவற்றை ஆராய பயன்படுத்தப்படலாம். இந்த நிலவுகள், உயிரினங்களுக்கு தேவையான நீர் மற்றும் வெப்பத்தை கொண்டிருக்கலாம் என்று நம்பப்படுகிறது.
நிலவின் இரு பக்கங்களுக்கு இடையேயான வித்தியாசம், ஒரு புதிராக இருந்தாலும், NASA-வின் GRAIL ஆய்வு இதற்கு ஒரு தெளிவான பதிலை அளித்திருக்கிறது. நமக்கு தெரியும் பக்கத்தில் தீவிரமான எரிமலை செயல்பாடுகள், கதிரியக்க தனிமங்களின் சிதைவு, மற்றும் புவியின் ஈர்ப்பு ஆகியவை மென்மையான சமவெளிகளை உருவாக்கின. மறுபக்கத்தில் இவை குறைவாக இருந்ததால், மலைநிறைந்த பரப்பு உருவாகியது. இந்த ஆய்வு, நிலவின் உருவாக்கத்தை புரிந்துகொள்வதற்கு மட்டுமல்ல, எதிர்கால விண்வெளி ஆய்வுகளுக்கும் ஒரு முக்கியமான படியாக இருக்கிறது.
நிலவு நம்மை எப்போதும் ஆச்சரியப்படுத்திக்கொண்டே இருக்கிறது! அல்லவா!?
உள்ளூர் முதல் உலகம் வரை பரபரப்பான ஹாட் செய்திகளை உடனுக்குடன் அறிய மாலைமுரசு யூடியூப் சேனலை காண இங்கே கிளிக் செய்யவும்