நம்முடைய விண்மீன் குடும்பமான பால்வெளி மண்டலம் (Milky Way) என்பது கோடிக்கணக்கான கேலக்ஸிகளில் ஒன்று மட்டுமே. இந்தப் பரந்த பேரண்டத்தின் அளவை மனித அறிவால் முழுமையாக உணர்ந்துகொள்ள முடியுமா என்பது என்றும் நீடிக்கும் ஒரு புதிராகும். பல நூற்றாண்டுகளாக, நம்முடைய இரவு வானில் ஒளிரும் விண்மீன்களின் கூட்டத்தை மட்டுமே நாம் அறிந்திருந்தோம். இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் தான், அமெரிக்க வானியலாளர் எட்வின் ஹப்பிள் (Edwin Hubble), பால்வெளி மண்டலத்திற்கு அப்பாற்பட்ட இந்த விண்மீன் கூட்டங்கள், உண்மையில் தனித்தனி கேலக்ஸிகள் என்ற உண்மையை வெளிப்படுத்தினார். இந்த கண்டுபிடிப்பு, பேரண்டத்தைப் பற்றிய நம் பார்வையை முற்றிலும் புரட்டிப் போட்டது. அப்போதுதான், நம்முடைய பால்வெளி மண்டலம், பேரண்டத்தின் எல்லையில் தனித்து நிற்கவில்லை, மாறாக, கோடிக்கணக்கான கேலக்ஸிகளை உள்ளடக்கிய மாபெரும் வலைப்பின்னலின் ஒரு சிறு துளி என்பதை நாம் அறிந்துகொண்டோம்.
தற்போது, நம்முடைய மிகச் சக்திவாய்ந்த தொலைநோக்கிகளான ஹப்பிள் (Hubble) மற்றும் ஜேம்ஸ் வெப் (James Webb) போன்ற வான்கண்ணாடிகளின் உதவியுடன், பேரண்டத்தின் ஆழமான காட்சிகளை நாம் பெறுகிறோம். இந்த தொலைநோக்கிகள், ஒரு ஊசியின் தலையளவுள்ள மிகச் சிறிய வானப்பகுதியில் பன்னிரண்டு நாட்கள் தொடர்ந்து கவனம் செலுத்திப் பார்த்தபோது, பல்லாயிரக்கணக்கான கேலக்ஸிகளின் பிம்பங்களைக் கண்டறிந்தன. இந்தக் காட்சிகளைக் கொண்டு, முழு பேரண்டத்திற்கும் கணித ரீதியாகக் கணக்கிட்டபோது, நம்முடைய காணக்கூடிய பகுதியில் சுமார் இரண்டு லட்சம் கோடி கேலக்ஸிகள் இருக்கலாம் என்ற வியக்கத்தக்க முடிவுக்கு வானியலாளர்கள் வந்தனர். இந்தக் கணிப்பு, முன்பு கருதப்பட்ட இருநூறு பில்லியன் (200 பில்லியன்) என்ற எண்ணிக்கையைவிடப் பன்மடங்கு அதிகமாகும். இதற்கு முக்கியக் காரணம், 90 விழுக்காட்டிற்கும் அதிகமான கேலக்ஸிகள் மிகவும் மங்கலாகவும், தொலைவில் இருப்பதாலும், அவை முந்தைய ஆய்வுகளில் நம் கண்களுக்குப் புலப்படாமல் போனதுதான்.
பெரும்பாலான கேலக்ஸிகள், சுருள் வடிவம் (Spiral), நீள்வட்ட வடிவம் (Elliptical), மற்றும் ஒழுங்கற்ற வடிவம் (Irregular) என மூன்று முக்கிய வடிவங்களில் வகைப்படுத்தப்படுகின்றன. நம்முடைய பால்வெளி மண்டலமும், அதற்கு மிக அருகில் உள்ள அண்டிரோமெடா (Andromeda) கேலக்ஸியும் சுருள் வடிவம் கொண்டவை. இந்த கேலக்ஸிகள், ஒரு தட்டையான வட்டு போன்ற வடிவத்தையும், அதன் மையத்தில் விண்மீன்களின் ஒரு பெரிய குவிப்பையும் கொண்டிருக்கும். நீள்வட்ட வடிவ கேலக்ஸிகள் மிகவும் பழைய விண்மீன்களைக் கொண்டிருக்கின்றன, மேலும் அவை சுருள் திரள்களைப் போல் சுழலும் கைகளைக் கொண்டிருப்பதில்லை. ஒழுங்கற்ற கேலக்ஸிகள் என்பது, அவற்றின் வடிவத்தை கேலக்ஸிகளின் மோதல்கள் அல்லது ஈர்ப்பு விசையின் தாக்கங்கள் காரணமாக இழந்து, ஒரு நிலையான வடிவம் இல்லாதவையாகும். இந்த கேலக்ஸிகள் ஒவ்வொன்றிலும், கோடிக்கணக்கான, சில சமயங்களில் பல்லாயிரம் கோடி விண்மீன்களும், அவற்றின் சொந்தக் கோள் மண்டலங்களும், வாயுக்கள் மற்றும் தூசுகளின் மேகங்களும் ஈர்ப்பு விசையால் பிணைக்கப்பட்டுள்ளன.
இந்த கேலக்ஸிகள் பேரண்டத்தில் தனித்தனியாகப் பரவி இருப்பதில்லை. அவை ஒன்று சேர்ந்து கேலக்ஸி குழுக்கள் (Galaxy Groups) மற்றும் கேலக்ஸி கொத்துகள் (Galaxy Clusters) எனப்படும் பெரிய கட்டமைப்புகளை உருவாக்குகின்றன. நம்முடைய பால்வெளி மண்டலம், உள்ளூர் குழு (Local Group) எனப்படும் சுமார் ஐம்பது கேலக்ஸிகள் கொண்ட ஒரு சிறிய குழுவில் உள்ளது. இந்தக் குழுக்கள் மற்றும் கொத்துகள், மேலும் ஒன்றிணைந்து மாபெரும் கொத்துகள் (Superclusters) என அழைக்கப்படும் பிரம்மாண்டமான கட்டமைப்புகளை உருவாக்குகின்றன. இந்த மாபெரும் கொத்துகளும், அவற்றுக்கு இடையில் உள்ள வெற்றிடங்களும் சேர்ந்து, பேரண்டத்தின் மிகப்பெரிய அமைப்பான பேரண்ட வலைப்பின்னலை (Cosmic Web) உருவாக்குகின்றன. இது பார்ப்பதற்கு ஒரு நுரை போன்ற அமைப்பைக் கொண்டிருக்கும். இந்தக் கட்டமைப்புகளைப் பற்றி நாம் அறிந்துகொள்வது, பேரண்டம் எவ்வாறு உருவானது மற்றும் எவ்வாறு பரிணாமம் அடைகிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்ள மிகவும் அவசியமானதாகும்.
கேலக்ஸிகளை கணக்கிடுவது ஒருபுறம் இருக்க, இந்தக் கண்டுபிடிப்புகள் பேரண்டத்தின் இருண்ட பகுதிகளைப் பற்றியும் சிந்திக்க வைக்கின்றன. கேலக்ஸிகளின் ஈர்ப்பு விசை பற்றிய ஆய்வில், கண்ணுக்குத் தெரியாத ஏதோ ஒரு பொருள், நாம் காணும் நட்சத்திரங்கள் மற்றும் வாயுக்களை விட அதிகமான ஈர்ப்பு விசையைச் செலுத்துகிறது என்பது தெரியவந்துள்ளது. இந்த மர்மமான பொருளுக்கு இருண்ட பொருள் (Dark Matter) என்று பெயரிடப்பட்டுள்ளது. மேலும், கேலக்ஸிகள் ஒன்றையொன்று விலக்கி, பேரண்டத்தை வேகமாக விரிவடையச் செய்யும் ஒரு மர்மமான ஆற்றலும் உள்ளது. இதற்கு இருண்ட ஆற்றல் (Dark Energy) என்று பெயரிடப்பட்டுள்ளது. இந்த இருண்ட பொருளும், இருண்ட ஆற்றலும் தான் பேரண்டத்தின் பெரும்பகுதியை ஆக்கிரமித்துள்ளன. நாம் காணும் அனைத்து கேலக்ஸிகளும், விண்மீன்களும், கோள்களும் ஐந்து விழுக்காட்டிற்கும் குறைவான சாதாரணப் பொருளை மட்டுமே கொண்டுள்ளன. இந்த இருண்ட சக்திகள் என்னவென்று முழுமையாகப் புரிந்துகொள்வதே இன்றைய வானியலின் மிகப்பெரிய சவாலாகும்.
கேலக்ஸிகளின் எண்ணிக்கையைப் பற்றிய இந்த புதிய கணிப்புகள், விண்வெளி ஆராய்ச்சியாளர்களிடையே ஒரு பெரிய கேள்வியை எழுப்பியுள்ளது: இவ்வளவு அதிகமான எண்ணிக்கையிலான கேலக்ஸிகள் இருக்கும்போது, நம்முடைய பால்வெளி மண்டலத்திற்கு அப்பால் உயிரினங்கள் இருப்பதற்கான வாய்ப்பு என்ன? ஒவ்வொரு கேலக்ஸியிலும் கோடிக்கணக்கான விண்மீன்களும், அவற்றைச் சுற்றிவரும் கோள்களும் இருக்கும்போது, அவற்றில் ஏதேனும் ஒன்றில் உயிர்கள் இருப்பதற்கான வாய்ப்புகள் மிகவும் அதிகமாகும். வானியல் ஆராய்ச்சிகள் முன்னேறும்போது, நாம் இன்னும் ஏராளமான கேலக்ஸிகளையும், அவற்றில் மறைந்திருக்கும் விந்தைகளையும் கண்டறியலாம். இந்தக் கண்டுபிடிப்புகள், பேரண்டத்தில் நாம் தனிமையில் இருக்கிறோமா இல்லையா என்ற அடிப்படைக் கேள்விக்கு ஒரு நாள் பதிலளிக்கலாம். கேலக்ஸிகளின் எண்ணிக்கை, பேரண்டத்தின் பரந்த தன்மையையும், மனிதர்களின் அறிவுக்கு எட்டாத அதன் முடிவில்லாத ஆழத்தையும் நமக்கு உணர்த்துகிறது.
கேலக்ஸிகளின் எண்ணிக்கையானது, வெறும் ஒரு எண் அல்ல; அது மனிதகுலத்தின் அறிவாற்றல் மற்றும் எல்லைகளைத் தாண்டிச் சிந்திக்கும் ஆற்றலைக் குறிக்கிறது. ஒவ்வொரு முறையும் ஒரு புதிய கேலக்ஸியை கண்டுபிடிக்கும்போதும், நாம் பேரண்டத்தைப் பற்றிய ஒரு புதிய அத்தியாயத்தைத் திறக்கிறோம். இந்த தொடர்ச்சியான ஆய்வுதான், நாம் யார், எங்கிருந்து வந்தோம், இந்தப் பிரபஞ்சத்தில் நம்முடைய இடம் என்ன என்ற அடிப்படை வினாக்களுக்குப் பதிலளிப்பதற்கான நம்முடைய முயற்சியாகும். இந்த மாபெரும் பேரண்டத்தின் மர்மங்கள் இன்னும் முழுமையாக விலகவில்லை. இந்த கேலக்ஸிகளின் எல்லையற்ற எண்ணிக்கை, நாம் இன்னும் பார்க்க வேண்டிய, கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய மற்றும் ஆராய வேண்டிய விஷயங்கள் ஏராளமாக இருக்கின்றன என்பதைக் காட்டுகிறது. இந்தப் பேரண்டத்தில் உள்ள கேலக்ஸிகளின் எண்ணிக்கை, முடிவில்லா சாத்தியக்கூறுகளைக் கொண்ட ஒரு விண்வெளிப் பெருங்கடலில் நாம் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம் என்பதைக் குறிக்கிறது.
உள்ளூர் முதல் உலகம் வரை பரபரப்பான ஹாட் செய்திகளை உடனுக்குடன் அறிய மாலைமுரசு யூடியூப் சேனலை காண இங்கே கிளிக் செய்யவும்.