இந்து மதத்தின் மிக ஆழமான மற்றும் சக்திவாய்ந்த கருத்தாக்கங்களில் ஒன்று அவதாரம் எடுக்கும் தத்துவமாகும். அவதாரம் என்றால், "கீழே இறங்குதல்" என்று பொருள். அதாவது, சர்வ வல்லமை படைத்த கடவுள், இந்த பௌதிக உலகில் மனித வடிவிலோ அல்லது வேறு உயிரினத்தின் வடிவிலோ குறிப்பிட்ட நோக்கங்களுக்காகத் தோன்றுகிறார். இந்த அவதாரங்களின் நோக்கம் பற்றிய ஆய்வுகள், வெறும் புராணக் கதைகளைத் தாண்டி, சமுதாய அறம், தர்மத்தைக் காத்தல், மற்றும் உலக நியதியை நிலைநாட்டுதல் போன்ற ஆழமான தத்துவங்களைப் பேசுகின்றன.
மகாவிஷ்ணுவே உலகில் தர்மம் தளர்ந்து, அதர்மம் தலைதூக்கும் ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் அவதாரம் எடுப்பதாகப் புராணங்கள் கூறுகின்றன. அவர் எடுக்கும் அவதாரங்களில், தசாவதாரம் அல்லது பத்து அவதாரங்களே மிகவும் பிரசித்தி பெற்றவை. இந்த அவதாரங்கள் ஒவ்வொன்றும், உலகில் ஏற்பட்டுள்ள ஒரு குறிப்பிட்ட சவாலைச் சந்திப்பதற்கும், தர்மத்தை மீட்டெடுப்பதற்கும், நல்லோரைக் காப்பதற்கும், தீயோரை அழிப்பதற்கும் உரியனவாக உள்ளன. இந்தத் தசாவதாரக் கதை, உலகின் சிருஷ்டி முதல் மனித நாகரிகத்தின் வளர்ச்சி வரையிலான ஒரு தத்துவார்த்த பயணத்தையும், பரிணாம வளர்ச்சியையும் குறிப்பதாகப் பல அறிஞர்கள் கருத்து தெரிவிக்கின்றனர்.
விஷ்ணு எடுத்த முதல் அவதாரமான மச்ச அவதாரம், அதாவது மீன் அவதாரம், உலகப் பிரளயத்தின் போது மனுவைத் தாங்கியதைக் குறிக்கிறது. உலகம் முழுவதும் வெள்ளத்தில் மூழ்கிய நிலையில், வேதங்கள் தொலைந்து போகாமல் அவற்றை மீட்டெடுத்து, புதிய யுகத்திற்கான விதைகளைக் காத்ததே இந்த அவதாரத்தின் முக்கிய நோக்கம் ஆகும். இதன் பிறகு வந்த கூர்ம அவதாரம், ஆமை வடிவம். இது பாற்கடலைக் கடைந்த போது, மந்தார மலையைத் தாங்கிப் பிடித்து, அமிர்தம் கிடைக்க உதவியது. இந்த அவதாரத்தின் செயல், கடினமான தருணங்களில் ஒரு ஸ்திரத்தன்மையைத் தருவதையும், கூட்டு முயற்சியின் அவசியத்தையும் வலியுறுத்துகிறது.
அடுத்து வந்த வராக அவதாரம், அதாவது பன்றி வடிவம், இரண்யாட்சகன் என்னும் அரக்கன் பூமாதேவியை அபகரித்துச் சென்று கடலுக்கு அடியில் ஒளித்து வைத்தபோது, தன்னுடைய கொம்புகளால் பூமியைத் தாங்கி மேலே தூக்கிக் கொண்டு வந்தார். இது, உலகம் அழிவில் இருந்து மீட்கப்பட்டு, நிலையாக நிற்க வைக்கப்பட்டதைக் குறிக்கிறது. நான்காவது அவதாரமான நரசிம்ம அவதாரம், பாதி மனிதன், பாதி சிங்கம் வடிவம் ஆகும். இந்த அவதாரம், தன் மகனான பிரகலாதனைத் துன்புறுத்திய அரக்கனான இரண்யகசிபுவை வதம் செய்வதற்காக எடுக்கப்பட்டது. "நான் உன்னைக் காப்பாற்றுவேன்" என்று பக்தனுக்கு அளித்த வாக்கை நிறைவேற்றுவதே இதன் நோக்கம் ஆகும். அதுவும், அந்த அரக்கனால் இரவிலும், பகலிலும் அல்லாமல், உள்ளேயும் வெளியேயும் அல்லாமல், எந்த ஆயுதத்தாலும் அல்லாமல் மரணம் ஏற்பட வேண்டும் என்று வரங்கள் வாங்கப்பட்டிருந்த சூழலில், அதற்கு விதிவிலக்காகப் பிரகலாதன் காப்பாற்றப்பட்டான்.
ஐந்தாவது அவதாரம் வாமன அவதாரம், அதாவது குள்ளமான பிரம்மச்சாரி வடிவம். மகாபலி சக்கரவர்த்தியின் தர்மத்தைக் கெடுக்காமல், ஆனால் அவரின் அகங்காரத்தை அடக்குவதற்காக இந்த அவதாரம் எடுக்கப்பட்டது. மூன்றடி மண் கேட்டு, விண்ணையும் மண்ணையும் ஓரடியாக அளந்து, மகாபலியின் தலையின் மீது வைத்து மூன்றாவது அடியை அளந்ததன் மூலம், உலகை மீண்டும் கடவுளின் கட்டுப்பாட்டிற்குக் கொண்டு வந்தார். ஆறாவது அவதாரம் பரசுராம அவதாரம். இவர் உக்கிரமான கோபம் கொண்டவர், சத்திரியர்களின் ஆதிக்கம் தர்மத்துக்கு குந்தகம் விளைவித்தபோது, உலகைத் தூய்மைப்படுத்துவதற்காகக் கோடரியுடன் தோன்றினார்.
ஏழாவது அவதாரம் ஸ்ரீராமர் அவதாரம். இது தசரத மைந்தனாகப் பிறந்து, மனிதர்களின் அனைத்து நல்லொழுக்கங்களையும், தியாகங்களையும், கடமையுணர்வையும் நிலைநாட்டிய அவதாரமாகும். தன் மனைவி சீதையைத் திருடிச் சென்ற இராவணனை வதம் செய்து, தர்ம சாம்ராஜ்யத்தை நிலைநாட்டினார். இது, மனிதன் எப்படி வாழ வேண்டும் என்பதற்கான ஒரு வழிகாட்டியாகவும், ஒரு சமுதாயத்தின் ஒழுக்க விதிகளை நிலைநாட்டுவதாகவும் அமைந்தது.
எட்டாவது அவதாரம் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அவதாரம். இவர் மாடு மேய்க்கும் இடையராகவும், பின்னர் மாமன்னராகவும், இறுதியாகக் குருசேத்திரப் போரில் அர்ஜுனனுக்குத் தேரோட்டியாகவும் விளங்கி, கீதையின் தத்துவத்தை உலகுக்கு உணர்த்தினார். இவர், தந்திரத்தால் அதர்மத்தை வீழ்த்துதல், அன்பால் மக்களைக் கவர்வது, மற்றும் ஞானத்தால் உலகைத் திருத்துவது போன்ற பலவிதமான நோக்கங்களைக் கொண்டிருந்தார். ஒன்பதாவது அவதாரம் பலராமர் அவதாரம் அல்லது புத்தர் அவதாரமாகக் கருதப்படுகிறது. புத்தரின் தத்துவம், உலகம் துன்பமயமானது என்றும், அகிம்சை மற்றும் தியானத்தின் மூலம் அதிலிருந்து விடுபடலாம் என்றும் போதித்தது. இது, ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்தில் மக்களின் தீவிர வேள்விகள் மற்றும் சடங்குகளைத் தடுத்து, அகிம்சையை நிலைநாட்டுவதற்காக எடுக்கப்பட்டது என்று கருதப்படுகிறது.
இறுதியாக, பத்தாவது அவதாரம் கல்கி அவதாரம். இது இன்னும் தோன்றவில்லை. இந்தக் கடவுள் நம்பிக்கைப்படி, கலியுகத்தின் முடிவில், அதர்மம் அதன் உச்சகட்டத்தை அடைந்திருக்கும்போது, வெள்ளை குதிரையில், வாளுடன் இவர் தோன்றுவார். உலகில் எஞ்சியிருக்கும் தீய சக்திகளை அழித்து, மீண்டும் தர்ம யுகம் அல்லது சத்திய யுகத்தைத் தொடங்கி வைப்பதே கல்கி அவதாரத்தின் நோக்கமாகும். இந்த அவதாரங்களின் தொகுப்பு, உலகில் தர்மம் குன்றும்போது, அந்தச் சமநிலையைப் பேணிக்காக்கும் ஒரு மாபெரும் சக்தியாக விஷ்ணு இருக்கிறார் என்பதை குறிக்கிறது.
உள்ளூர் முதல் உலகம் வரை பரபரப்பான ஹாட் செய்திகளை உடனுக்குடன் அறிய மாலைமுரசு யூடியூப் சேனலை காண இங்கே கிளிக் செய்யவும்.