பண்டைய தமிழ்ச் சமூகம் கல்விக்கு மிகுந்த முக்கியத்துவம் கொடுத்தது. அவர்களின் கல்வி முறை வெறும் எழுத்தையும், எண்ணிக்கையையும் கற்பிப்பதோடு நின்றுவிடாமல், ஒரு தனிமனிதனின் ஒழுக்கம், சமூகப் பொறுப்புணர்வு மற்றும் வாழ்க்கையின் விழுமியங்களை வளர்ப்பதை முதன்மை நோக்கமாகக் கொண்டிருந்தது.
சங்க இலக்கியங்கள் மற்றும் நீதி நூல்களில் கல்வியின் சிறப்பு ஆழமாகப் பேசப்படுகிறது. அந்தக் காலக் கல்வி முறை எப்படி இருந்தது, அதன் தனித்துவமான அம்சங்கள் என்ன, அவை இன்றும் நமக்கு ஏன் அவசியம் என்பதைப் பற்றி நாம் விரிவாகக் காணலாம்.
பண்டையக் கல்வி முறை பெரும்பாலும் குருகுல மரபைப் பின்பற்றியது. மாணவர்கள் தங்கள் ஆசிரியர்களின் இல்லங்களிலேயே தங்கி, அவருக்குப் பணிவிடை செய்துகொண்டே கல்வி கற்றனர். இந்த முறை மாணவர்களுக்கும் ஆசிரியருக்கும் இடையே ஒரு ஆழமான, தனிப்பட்ட பிணைப்பை உருவாக்கியது. கல்விக்கான கட்டணம் என்பது மாணவர்களின் குடும்பப் பின்னணியைப் பொறுத்து வேறுபட்டது; சில நேரங்களில் அது தகுதிக்கேற்ப தள்ளுபடி செய்யப்பட்டது. கல்வியானது பெரும்பாலும் செவிவழிச் செய்தியாகவே பயிற்றுவிக்கப்பட்டது. மாணவர்கள் ஓலையிலோ அல்லது கற்களிலோ எழுதும் திறனைப் பெற்றிருந்தாலும், மனப்பாடம் செய்வதற்கும், நினைவில் வைத்திருப்பதற்கும் முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டது.
தமிழ் மக்கள் தங்கள் கல்வியில் இரு பெரும் பிரிவுகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்தனர்: அறம் மற்றும் பொருள். 'அறம்' என்பது ஒரு தனிமனிதன் மற்றும் சமூகத்தின் நீதியை பற்றியதாகும். 'பொருள்' என்பது உலகியலைக் கையாளும் அறிவு, அதாவது பொருளியல், போர் முறைகள் மற்றும் நிர்வாகம் பற்றியதாகும். கட்டாயமாகக் கற்பிக்கப்பட்ட நூல்களில், திருக்குறள் போன்ற நீதி நூல்கள் முதன்மையானவை.
இவை, ஒருவன் தன் வாழ்க்கையை எப்படி வாழ வேண்டும், மற்றவர்களுடன் எப்படி உறவு கொள்ள வேண்டும், மற்றும் ஒரு நாட்டை எப்படி ஆள வேண்டும் என்பதற்கான அத்தியாவசிய நெறிமுறைகளைக் கற்பித்தன. இதன்மூலம், கல்வி பெற்ற ஒருவன் வெறும் எழுத்தறிவைக் கொண்டவனாக இல்லாமல், சமூகத்திற்குப் பொறுப்புள்ள குடிமகனாக மாறினான்.
கல்வியானது, இலக்கியம், இலக்கணம், கணிதம், வானியல், மருத்துவம் மற்றும் இசை போன்ற பல துறைகளில் வழங்கப்பட்டது. மாணவர்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட துறையில் தங்கள் ஆர்வத்தையும் திறமையையும் வளர்த்துக் கொள்ள ஊக்குவிக்கப்பட்டனர். மேலும், இந்தக் கல்வி முறை விவாதம் மற்றும் கேள்விகளைக் கேட்பதற்கு முக்கியத்துவம் அளித்தது. ஆசிரியர்கள் மாணவர்களின் சந்தேகங்களைத் தீர்ப்பதுடன், அவர்களைச் சிந்திக்கத் தூண்டும் கேள்விகளைக் கேட்டனர்.
இது மாணவர்களின் தர்க்கரீதியான சிந்தனைத் திறனையும், விமர்சன அறிவையும் மேம்படுத்தியது. பண்டைய தமிழ்க் கல்வி முறையின் மிக முக்கியமான விழுமியம் என்னவென்றால், அது அறிவை அதிகாரமாகப் பார்க்காமல், பண்பு நலன்களை வளர்க்கும் ஒரு கருவியாகப் பார்த்ததுதான். இவையே தமிழ் சமூகத்தின் நீண்டகால நிலைத்தன்மைக்கும், அறநெறிக்கும் அடித்தளமாக அமைந்தன.
உள்ளூர் முதல் உலகம் வரை பரபரப்பான ஹாட் செய்திகளை உடனுக்குடன் அறிய மாலைமுரசு யூடியூப் சேனலை காண இங்கே கிளிக் செய்யவும்.