இரவில் தூக்கம் வரவில்லையா? உங்களுக்கு இந்த ஆபத்தான பழக்கம் இருக்கலாம்! இறையன்பு ஐஏஎஸ் எச்சரிக்கை!

இன்றைய இளைஞர்கள் மற்றும் கல்லூரி மாணவர்கள் மத்தியில் பரவலாகக் காணப்படும் ஒரு மிகப்பெரிய பிரச்சனை 'ஓவர் திங்கிங்' எனப்படும் மிகு சிந்தனை. பல கல்லூரிகளுக்குச் சென்று மாணவர்களுடன் கலந்துரையாடும்போது, அவர்கள் அடிக்கடி முன்வைக்கும் ஒரு முக்கிய குறைபாடு, "ஐயா, நான் எதற்கெடுத்தாலும் அதிகமாக யோசிக்கிறேன். சின்ன விஷயத்தைக் கூட போட்டு குழப்பிக் கொள்கிறேன். இதனால் என்னால் நிம்மதியாக இருக்க முடியவில்லை" என்பதுதான். இந்த மிகு சிந்தனை என்றால் என்ன, அது ஏன் வருகிறது, அதனால் ஏற்படும் பாதிப்புகள் என்ன, அதிலிருந்து எப்படி விடுபடுவது என்பது குறித்துச் சமூக ஆர்வலரும், முன்னாள் ஐஏஎஸ் அதிகாரியுமான இறையன்பு மிகத் தெளிவாக விளக்கியுள்ளார். இந்த மிகு சிந்தனை என்பது கடந்த காலத்தைப் பற்றிய கவலை அல்லது எதிர்காலத்தைப் பற்றிய பயம் ஆகிய இரண்டையும் உள்ளடக்கியது. "நான் அப்படிப் பேசியிருக்கக் கூடாதோ? நான் செய்தது தப்போ?" என்று முடிந்துபோன விஷயத்தை நினைத்து வருந்துவதும், "நாளைக்கு என்ன நடக்குமோ? என் பெயர் கெட்டுவிடுமோ? நான் மாட்டிக்கொள்வேனோ?" என்று நடக்காத ஒன்றை நினைத்துப் பயப்படுவதும் தான் இந்த பிரச்சனையின் அடிப்படை.

தொடர்ந்து இப்படி எதிர்மறையாகச் சிந்தித்துக் கொண்டே இருப்பதால், ஒருவித மனச்சோர்வு (Mental Exhaustion) ஏற்பட்டு, அந்த நபர் மிகுந்த வேதனைக்குள்ளாவார். இது பதற்றம், பயம், தாழ்வு மனப்பான்மை மற்றும் தன்னம்பிக்கை குறைவு ஆகியவற்றை ஏற்படுத்துகிறது. பொதுவாக, 'டைப் ஏ' (Type A) ஆளுமை கொண்டவர்கள், அதாவது எல்லாமே சரியாக இருக்க வேண்டும், எதிலும் சிறு தவறு கூட நடக்கக்கூடாது என்று நினைப்பவர்கள் தான் இந்த மிகு சிந்தனையால் அதிகம் பாதிக்கப்படுகிறார்கள். இவர்கள் எல்லாவற்றையும் தங்கள் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருக்க விரும்புவார்கள். இதனால் சிறிய பிழைகளைக் கூட அவர்களால் தாங்கிக்கொள்ள முடியாது. இவர்களுக்கு உணர்ச்சி மேலாண்மை (Emotional Management) மிகக் குறைவாக இருக்கும் என்பதால், எதற்கெடுத்தாலும் உணர்ச்சிவசப்படுவார்கள். இதன் விளைவாகக் கடுமையான மன அழுத்தம், மனத் தொய்வு மற்றும் தூக்கமில்லாத இரவுகளை இவர்கள் கடக்க வேண்டியிருக்கும்.

இந்தத் தொடர் சிந்தனையால் ஏற்படும் பாதிப்புகள் மனதோடு மட்டும் நின்றுவிடுவதில்லை; அது உடலையும் பாதிக்கிறது. அடிக்கடி தலைவலி வருவது, உடலில் எதிர்ப்புச் சக்தி குறைவது (Low Immunity) போன்ற உடல்ரீதியான பிரச்சனைகளும் தலைதூக்கும். மிக முக்கியமாக, இவர்களால் எந்த ஒரு முடிவையும் தீர்க்கமாக எடுக்க முடியாது. இதை 'டெசிஷன் பேராலிசிஸ்' (Decision Paralysis) என்று அழைப்பார்கள். ஒரு முடிவை எடுப்பதற்கு முன், "இதைச் செய்தால் அப்படி ஆகிவிடுமோ, அதைச் செய்தால் இப்படி ஆகிவிடுமோ" என்று ஆயிரம் முறை யோசித்து, கடைசியில் எந்த முடிவும் எடுக்காமல் குழப்பத்திலேயே இருப்பார்கள். இதனால் இவர்களின் செயல்திறன் (Productivity) அதல பாதாளத்திற்குச் சென்றுவிடும். ஒரு நாளைக்கு பத்துப் பக்கங்களைக் கூட இவர்களால் முழுமையாகப் படித்து முடிக்க முடியாது. ஒரு வேலையில் தொடர்ந்து கவனம் செலுத்த முடியாத நிலை ஏற்படும்.

மிகு சிந்தனை கொண்டவர்களின் உறவுமுறைகளும் (Relationships) பெரும்பாலும் சிக்கலாகவே இருக்கும். மற்றவர்கள் சாதாரணமாகச் சொல்லும் வார்த்தைகளுக்குக் கூட, "இவன் என்னை மட்டமாக நினைத்துச் சொன்னானோ? என்னைப் புறக்கணிக்கிறானோ?" என்று தவறான அர்த்தம் கற்பித்துக் கொள்வார்கள். இதனால் மற்றவர்களுடன் இயல்பாகப் பழக முடியாமல், தங்களைத் தாங்களே தனிமைப்படுத்திக் கொள்வார்கள். தான் செய்வது சரிதானா என்று மற்றவர்கள் உறுதிப்படுத்த வேண்டும் (Validation) என்று இவர்கள் எப்போதும் எதிர்பார்ப்பார்கள். ஆனால், இந்தத் தயக்கத்தாலேயே பல நல்ல வாய்ப்புகளை இவர்கள் இழந்து விடுவார்கள். வாழ்க்கையில் மகிழ்ச்சியாக இருக்கும் தருணங்களில் கூட, "இந்தச் சந்தோஷம் நீடிக்குமா?" என்று யோசித்து, அந்தத் தருணத்தையும் அனுபவிக்காமல் வீணடித்து விடுவார்கள்.

சரி, இதிலிருந்து தப்பிப்பது எப்படி? முதலாவதாக, நீங்கள் அளவுக்கு அதிகமாகச் சிந்திக்கிறீர்கள் என்பதை நீங்களே உணர வேண்டும். "ஓ, நான் இப்போது ஓவர் திங்கிங் செய்கிறேன்" என்று உங்களுக்கு நீங்களே சொல்லிக்கொண்டு, அந்தச் சிந்தனையிலிருந்து விடுபட வேறு ஒரு செயலில் ஈடுபட வேண்டும். ஒரு புத்தகம் படிப்பது, சிறிது தூரம் நடப்பது, பாட்டு கேட்பது என உங்கள் கவனத்தைத் திசை திருப்ப வேண்டும். கடந்த காலமும் எதிர்காலமும் உங்கள் கையில் இல்லை, நிகழ்காலம் மட்டுமே நிஜம் என்பதை உணர வேண்டும். இதற்கு 'மைண்ட்ஃபுல்னஸ்' (Mindfulness) எனப்படும் விழிப்புணர்வு நிலை உதவும். ஆழ்ந்த மூச்சுப் பயிற்சி (Deep Breathing) செய்வதும், இந்த நொடியில் வாழ்வதும் மனதிற்கு அமைதியைத் தரும். "எது நடந்ததோ அது நடந்து முடிந்தது, எதிர்காலத்தில் வருவதைப் பார்த்துக்கொள்ளலாம்" என்ற மனப்பான்மை மிக அவசியம்.

ஒரு நாளைக்கு பத்து நிமிடங்களுக்கு மேல் கவலைப்படுவதற்கு நேரம் ஒதுக்காதீர்கள். நம்மை நாமே வருத்திக் கொள்வதை நிறுத்திவிட்டு, நம் மீது நமக்கே ஒரு கருணை இருக்க வேண்டும். உடல் உழைப்பு சார்ந்த விஷயங்களில் ஈடுபடுவது இதற்கு ஒரு சிறந்த மருந்து. சைக்கிள் ஓட்டுவது, செடிகளுக்குத் தண்ணீர் ஊற்றுவது, அல்லது தனியாகச் சுவரில் பந்தை எறிந்து பிடிப்பது (Catch Practice) போன்ற செயல்களில் ஈடுபடும்போது, உங்கள் கவனம் ஒருமுகப்படுத்தப்படும். இது மூளையில் 'டோபமைன்' (Dopamine) எனப்படும் மகிழ்ச்சி ஹார்மோனைச் சுரக்கச் செய்து, மனதிலிருக்கும் பாரத்தைக் குறைக்கும். மேலும், நல்ல நண்பர்களுடன் பேசுவது மிக முக்கியம். நாம் பூதாகரமாக நினைக்கும் பல பிரச்சனைகள், நண்பர்களிடம் பேசும்போது ஒன்றுமே இல்லை என்று தோன்றிவிடும்.

அறிவியல் ரீதியாகப் பார்த்தால், நம் மூளையில் முடிவெடுக்கும் பகுதியான 'ப்ரீஃப்ரண்டல் கார்டெக்ஸ்' (Prefrontal Cortex) மற்றும் பயத்தைத் தூண்டும் பகுதியான 'அமிக்டாலா' (Amygdala) ஆகியவற்றுக்கு இடையே ஏற்படும் ஒரு தொடர் சுழற்சிதான் இந்த மிகு சிந்தனைக்குக் காரணம். எனவே, தியானம் செய்வது, ஓவியம் வரைவது, கவிதை எழுதுவது போன்ற ஆக்கப்பூர்வமான மற்றும் மகிழ்ச்சி தரும் செயல்களில் ஈடுபடுவதன் மூலம் இந்தச் சுழற்சியை உடைக்க முடியும். தேவையற்ற சிந்தனைகளைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு, நிகழ்காலத்தில் வாழ்ந்தால், உடல் நலமும் மன நலமும் சிறப்பாக இருக்கும், உறவுகள் மேம்படும், வாழ்க்கையும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கும் என்பதே நிதர்சனம்.

உள்ளூர் முதல் உலகம் வரை பரபரப்பான ஹாட் செய்திகளை உடனுக்குடன் அறிய மாலைமுரசு யூடியூப் சேனலை காண இங்கே கிளிக் செய்யவும்