ஃபோன் டேப்பிங்: இந்திய சட்டமும், இரு உயர் நீதிமன்ற தீர்ப்புகளும்

இந்தியாவில், ஃபோன் டேப்பிங் (phone tapping) பற்றிய சட்டங்களும், அதன் தாக்கங்களும் இப்போ பெரிய விவாதத்தை உருவாக்கியிருக்கு. 2025 ஜூலை மாதம், டெல்லி மற்றும் சென்னை உயர் நீதிமன்றங்கள், ஃபோன் டேப்பிங் தொடர்பான இரு முக்கியமான தீர்ப்புகளை வழங்கியிருக்கு. இந்த தீர்ப்புகள், இந்திய சட்டத்தின் கீழ் ஃபோன் டேப்பிங் எப்படி நடக்குது, எப்போது அனுமதிக்கப்படுது, மற்றும் அதன் தனியுரிமை மீறல் பற்றி ஆழமாக பேசுது.

இந்தியாவுல, ஃபோன் டேப்பிங் மூன்று முக்கிய சட்டங்களால் நிர்வகிக்கப்படுது: 1885-இன் Indian Telegraph Act, 2000-இன் Information Technology Act, மற்றும் 1898-இன் Indian Post Office Act. இதுல, Telegraph Act-இன் Section 5(2), மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகளுக்கு, “பொது அவசரநிலை” (public emergency) அல்லது “பொது பாதுகாப்பு” (public safety) காரணங்களுக்காக தொலைபேசி உரையாடல்களை இடைமறிக்க (intercept) அனுமதி அளிக்குது. இந்த காரணங்கள், இந்திய அரசியலமைப்பின் Article 19(2)-இல் உள்ள “நியாயமான கட்டுப்பாடுகள” (reasonable restrictions) உடன் பொருந்த வேண்டும், அதாவது, இந்தியாவின் இறையாண்மை, பாதுகாப்பு, பொது ஒழுங்கு, அல்லது குற்றத்தை தூண்டுவதை தடுக்கும் நோக்கங்கள்.

1997-இல், People’s Union for Civil Liberties (PUCL) வழக்கில், உச்ச நீதிமன்றம், ஃபோன் டேப்பிங் ஒரு தனியுரிமை மீறல் என்று கூறி, Article 21-இன் கீழ் உள்ள “வாழ்க்கை மற்றும் தனிப்பட்ட சுதந்திரத்தின் உரிமை”யை பாதிக்குதுன்னு தீர்ப்பளிச்சது. இதைத் தொடர்ந்து, 1999-ல், Indian Telegraph Rules-இல் Rule 419-A சேர்க்கப்பட்டது, இது ஃபோன் டேப்பிங்குக்கு கடுமையான வழிகாட்டுதல்களை அமைச்சது.

உதாரணமா, மத்திய உள்துறை செயலாளர் அல்லது மாநில உள்துறை செயலாளரால் மட்டுமே டேப்பிங் உத்தரவு பிறப்பிக்க முடியும், மேலும் இந்த உத்தரவு ஒரு மறு ஆய்வு குழுவுக்கு (Review Committee) ஏழு நாட்களுக்குள் அனுப்பப்பட வேண்டும். இந்த குழு, மத்திய அளவில் கேபினட் செயலாளராலும், மாநில அளவில் தலைமைச் செயலாளராலும் தலைமை தாங்கப்படுது.

இரு உயர் நீதிமன்ற தீர்ப்புகள்

2025-ல், டெல்லி மற்றும் சென்னை உயர் நீதிமன்றங்கள், ஃபோன் டேப்பிங் தொடர்பான இரு வேறுபட்ட தீர்ப்புகளை வழங்கியிருக்கு. ஜூன் 26, 2025-ல், டெல்லி உயர் நீதிமன்றம், CBI-யால் ஃபோன் டேப்பிங் மூலம் சேகரிக்கப்பட்ட ஆதாரங்களை அனுமதிச்சு, ஒரு குற்றவாளியின் மனுவை நிராகரிச்சது. இந்த வழக்கு, பொது பாதுகாப பற்றி “பரவலாக” பார்க்கப்பட வேண்டும் என்று வாதிட்டது, மேலும் பொருளாதார குற்றங்கள் கூட பொது அவசரநிலையாக கருதப்படலாம்னு தீர்ப்பளிச்சது.

ஆனா, ஜூலை 2, 2025-ல், சென்னை உயர் நீதிமன்றம், 2011-ல் உள்துறை அமைச்சகத்தால் வெளியிடப்பட்ட ஒரு ஃபோன் டேப்பிங் உத்தரவை ரத்து செய்யது. இந்த வழக்கு, Everonn Education Limited-ன் முன்னாள் மேலாண்மர் இயக்குனர் P. Kishore-ஐ உள்ளடக்கியது, இவர் Rs. 50 லட்சம் லஞ்சம் தொடர்பான விசாரணையில் ஈடுபட்டிருந்தார்.

நீதிபதி N. Anand Venkatesh, “பொது அவசரநிலை” என்பது மிகக் குறுகிய பொருளாக பார்க்கப்பட வேண்டும்னு கூறி, வரி ஏய்ப்பு கண்டறிய ஃபோன் டேப்பிங் செய்ய முடியாதுன்னு தீர்ப்பளிச்சார். மேலும், இந்த உத்தரவு, Rule 419-A(17)-ஐ மீறி, மறு ஆய்வு குழுவுக்கு அனுப்பப்படவில்லை என்று குறிப்பிட்டார். இது, ஃபோன் டேப்பிங் Article 21-ஐ மீறுவதாகவும், அரசியலமைப்புக்கு விரோதமானதாகவும் இருந்ததுன்னு அவர் உறுதி செய்தார்.

சென்னை நீதிமன்றம், PUCL மற்றும் K.S. Puttaswamy வழக்குகளை மேற்கோள் காட்டி, ஃப் போன் டேப்பிங் “வெளிப்படையான” பொது அவசரநிலை அல்லது பொது பாதுகாப்பு இல்லாமல் அனுமதிக்கப்படாதுன்னு வலியுறுத்தியது. இந்த தீர்ப்பு, லஞ்ச வழக்கு மாதிரியான “சாதாரண குற்றங்களுக்கு” ஃபோன் டேப்பிங் பயன்படுத்தப்படுவதை தடுக்குது, மேலும் தனியுரிமை உரிமையை பாதுகாக்க வேண்டியதன் முக்கியத்தை உணர்த்துது.

இந்த இரு தீர்ப்புகள், இந்தியாவின் தனியுரிமை சட்டங்களுக்கு ஒரு முக்கியமான எச்சரிக்கையாக இருக்கு. டெல்லி நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு, பொருளாதார குற்றங்களை பொது பாதுகாப்பு பிரச்சனையாக பார்க்க முயற்சிக்குது, ஆனா மெட்ராஸ் நீதிமன்றம், தனியுரிமை உரிமையை கறாராக பாதுகாக்குது. இந்த முரண்பாடு, ஃபோன் டேப்பிங் சட்டங்களை மறு ஆய்வு செய்ய வேண்டியதன் அவசியத்தை காட்டுகிறது. இந்தியாவில், 2023-இல் இயற்றப்பட்ட Digital Personal Data Protection Act (DPDP), தரவு பாதுகாப்பை ஒழுங்குபடுத்த முயற்சிக்கிறது, ஆனா இன்னும் முழுமையாக அமலாக்கப்படவில்லை.

உள்ளூர் முதல் உலகம் வரை பரபரப்பான ஹாட் செய்திகளை உடனுக்குடன் அறிய மாலைமுரசு யூடியூப் சேனலை காண இங்கே கிளிக் செய்யவும்.