நூகி வா தியோங்கோ: ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தின் மாபெரும் குரல்!

நூகி வா தியோங்கோ (Ngũgĩ wa Thiong’o), கென்யாவைச் சேர்ந்த எழுத்தாளர் மற்றும் கல்வியாளர், ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தில் ஒரு மாபெரும் புரட்சியாளராகக் கருதப்படுகிறார். கடந்த மே 28 அன்று, 87 வயதில் அமெரிக்காவில் காலமான இவர், தனது எழுத்துக்கள் மூலம் காலனிய எதிர்ப்பு, மொழி விடுதலை, மற்றும் ஆப்பிரிக்க மக்களின் அடையாளத்தை மீட்டெடுப்பதற்காக அயராது போராடியவர்.

நூகி வா தியோங்கோ, 1938 ஜனவரி 5 அன்று கென்யாவின் கியாம்பு மாவட்டத்தில் உள்ள கமிரித்து என்னும் கிராமத்தில், கிகுயூ இனத்தில் பிறந்தார். இவரது இயற்பெயர் ஜேம்ஸ் நூகி. கென்யாவின் காலனிய காலத்தில் வளர்ந்த இவர், மாவு மாவு கிளர்ச்சியின் (Mau Mau Uprising) வன்முறைகளுக்கு மத்தியில் தனது குடும்பத்தின் கஷ்டங்களை நேரடியாக அனுபவித்தார். இவரது அரை சகோதரர் மாவு மாவு போராட்டத்தில் கொல்லப்பட்டார், மற்றொரு சகோதரர் காலனிய அரசால் சுடப்பட்டார், மற்றும் இவரது தாயார் கமிரித்து காவல் நிலையத்தில் சித்திரவதை செய்யப்பட்டார். இந்த அனுபவங்கள், நூகியின் எழுத்துக்களில் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின.

நூகி, ஆலையன்ஸ் உயர்நிலைப் பள்ளியில் (Alliance High School) பயின்று, பின்னர் உகாண்டாவின் மகெரேரே பல்கலைக்கழகத்தில் (1963) மற்றும் இங்கிலாந்தின் லீட்ஸ் பல்கலைக்கழகத்தில் (1964) இளங்கலைப் பட்டம் பெற்றார். 1962-இல் மகெரேரேவில் நடந்த ஆப்பிரிக்க எழுத்தாளர்கள் மாநாட்டில், இவரது முதல் நாவலான Weep Not, Child மற்றும் The River Between ஆகியவற்றின் கையெழுத்துப் பிரதிகளை சினுவா அச்செப் (Chinua Achebe) பரிசீலிக்க ஒப்படைத்தார். இவை, ஆப்பிரிக்க எழுத்தாளர்கள் தொடரில் (African Writers Series) வெளியிடப்பட்டு, நூகியை கிழக்கு ஆப்பிரிக்காவின் முதன்மை நாவலாசிரியராக உயர்த்தின.

நூகியின் இலக்கியப் பயணத்தை இரு காலகட்டங்களாகப் பிரிக்கலாம்:

ஜேம்ஸ் நூகி (1950கள்-1960கள்): இந்தக் காலகட்டத்தில், நூகி ஆங்கிலத்தில் எழுதினார். Weep Not, Child (1964), The River Between (1965), மற்றும் A Grain of Wheat (1967) ஆகிய நாவல்கள், காலனியத்தின் தாக்கங்கள், கல்வியின் முக்கியத்துவம், மற்றும் கிகுயூ மக்களின் பாரம்பரியங்களை மேற்கத்திய இலட்சியங்களுடன் இணைக்கும் முயற்சிகளைப் பிரதிபலித்தன. இந்தக் காலத்தில், இவரது எழுத்துக்கள் காலனிய அரசை மறைமுகமாக விமர்சித்தன, மேலும் இவரது எழுத்து நடை ஜோசப் கான்ராட் (Joseph Conrad) போன்ற மேற்கத்திய எழுத்தாளர்களால் ஈர்க்கப்பட்டிருந்தது.

நூகி வா தியோங்கோ (1970கள் முதல்): 1970களில், மார்க்ஸ் மற்றும் ஃப்ரான்ஸ் ஃபேனானின் (Frantz Fanon) தாக்கத்தால், நூகி தனது ஆங்கிலப் பெயரையும், ஆங்கில மொழியையும் கைவிட்டார். 1977-இல் Petals of Blood நாவலின் வெளியீட்டின் போது, இனி தனது தாய்மொழியான கிகுயூவில் மட்டுமே எழுதுவேன் என்று அறிவித்தார். இந்த முடிவு, ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தை ஆங்கிலம், பிரெஞ்சு, மற்றும் போர்ச்சுகீசிய காலனிய மொழிகளின் ஆதிக்கத்திலிருந்து விடுவிக்க வேண்டும் என்ற இவரது தீவிரமான அரசியல் நிலைப்பாட்டை பிரதிபலித்தது.

முக்கிய இலக்கியப் பங்களிப்புகள்

நூகியின் எழுத்துக்கள், ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்திற்கு மட்டுமல்லாமல், உலக இலக்கியத்திற்கும் முக்கிய பங்களிப்பை அளித்துள்ளன. இவர் நாவல்கள், நாடகங்கள், சிறுகதைகள், கட்டுரைகள், மற்றும் சுயசரிதைகளை எழுதியுள்ளார். இவரது முக்கிய படைப்புகள்:

Weep Not, Child (1964): கிழக்கு ஆப்பிரிக்காவின் முதல் ஆங்கில நாவல், மாவு மாவு கிளர்ச்சியின் பின்னணியில் ஒரு கிகுயூ சிறுவனான ந்ஜோரோஜின் கல்வி கனவு உடைந்து போவதை சித்தரிக்கிறது. இந்த நாவல், காலனிய வன்முறையையும், கல்வியின் முக்கியத்துவத்தையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

Petals of Blood (1977): இந்த நாவல், சுதந்திரத்திற்கு பிந்தைய கென்யாவில் ஊழல் மற்றும் சமத்துவமின்மையை கடுமையாக விமர்சிக்கிறது. இதன் வெளியீட்டைத் தொடர்ந்து, நூகி விசாரணையின்றி ஒரு வருடம் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்.

Devil on the Cross (1980): சிறையில் டாய்லெட் பேப்பரில் எழுதப்பட்ட இந்த நாவல், முதலாளித்துவத்தை உருவகமாக விமர்சிக்கிறது. கிகுயூ மொழியில் எழுதப்பட்ட இது, பின்னர் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டது.

Wizard of the Crow (2004): சுதந்திரத்திற்கு பிந்தைய கென்யாவில், காலனிய பாரம்பரியத்தை ஒரு சர்வாதிகார ஆட்சியாக சித்தரிக்கிறது. இந்த நாவல், புனைவு மற்றும் நையாண்டியை இணைத்து, ஆப்பிரிக்க அரசியலையும் கலாச்சாரத்தையும் ஆராய்கிறது.

Decolonising the Mind (1986): இந்தக் கட்டுரைத் தொகுப்பு, ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தை காலனிய மொழிகளின் ஆதிக்கத்திலிருந்து விடுவிக்க வேண்டும் என்று வாதிடுகிறது. மொழி, ஒரு மக்களின் கலாச்சாரம், அடையாளம், மற்றும் வரலாற்றின் களஞ்சியமாக இருப்பதாக நூகி வலியுறுத்தினார்.

தாய்மொழி இலக்கியத்திற்கு பங்களிப்பு

நூகியின் மிக முக்கியமான பங்களிப்பு, ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தை தாய்மொழியில் எழுத வேண்டும் என்ற இவரது வாதம். Decolonising the Mind நூலில், ஆங்கிலம் ஆப்பிரிக்காவில் ஒரு “கலாச்சார குண்டு” (cultural bomb) என்று இவர் விவரிக்கிறார், இது மக்களின் முன்-காலனிய கலாச்சாரத்தையும் வரலாற்றையும் அழித்து, புதிய காலனிய ஆதிக்கத்தை நிறுவுவதாகக் கூறினார். கிகுயூ மொழியில் எழுதுவது, கிகுயூ பாரம்பரியங்களை மீட்டெடுப்பதோடு, சாதாரண மக்களை அடையும் ஒரு வழியாக இவர் கருதினார்.

1977-இல் Petals of Blood வெளியீட்டின் போது, நூகி ஆங்கிலத்தை கைவிடுவதாக அறிவித்தார். இந்த முடிவு, வணிக ரீதியாக தற்கொலைக்கு ஒப்பானதாகக் கருதப்பட்டாலும், நூகியின் கதைகள் கிகுயூ மக்களிடையே பரவலாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு, பிரபலமானவையாக மாறின. Matigari (1987) போன்ற நாவல்கள், கிகுயூ மக்களின் வாய்மொழி கதைகளைப் போல பரவி, அரசாங்கத்தை பயமுறுத்தியது. இவர் கிகுயூ மொழி இதழான Mũtĩiriயை நிறுவி, ஆப்பிரிக்க மொழிகளில் இலக்கியத்தை ஊக்குவித்தார்.

காலனிய எதிர்ப்பு மற்றும் சிறைவாசம்

நூகியின் எழுத்துக்கள், காலனியத்திற்கு எதிரானவையாகவும், சுதந்திரத்திற்கு பிந்தைய கென்ய அரசின் ஊழலையும் விமர்சித்தவையாகவும் இருந்தன. I Will Marry When I Want (1977) என்ற கிகுயூ மொழி நாடகம், மக்களை அரசுக்கு எதிராக தூண்டுவதாகக் கருதப்பட்டு, இவரை ஒரு வருடம் விசாரணையின்றி சிறையில் அடைக்க வழிவகுத்தது. சிறையில், Devil on the Cross நாவலை டாய்லெட் பேப்பரில் எழுதினார், இது இவரது மன உறுதியையும், அரசியல் உறுதிப்பாட்டையும் காட்டியது.

1982-இல், மற்றொரு அரசியல் நாடகத்தை அரங்கேற்ற முயன்றபோது, கென்ய அரசு இவரது கமிரித்து கிராமத்தை அழித்து, இவரை நாடு கடத்தியது. 2004-இல், 18 ஆண்டுகள் நாடு கடந்த பிறகு, நூகி மற்றும் இவரது மனைவி ந்ஜீரி கென்யாவிற்கு திரும்பினர். ஆனால், அவர்கள் தங்கியிருந்த நோர்ஃபோக் குடியிருப்பில் மர்ம நபர்களால் தாக்கப்பட்டனர். இந்த தாக்குதல் அரசியல் உள்நோக்கம் கொண்டதாகக் கருதப்பட்டது, ஆனால் நூகி இதை எதிர்கொண்டு, தனது எழுத்து மற்றும் ஆராய்ச்சியை தொடர்ந்தார்.

ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தில் நூகியின் தாக்கம்

நூகி, ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தை உலக அரங்கில் உயர்த்தியவர். இவரது படைப்புகள், ஆப்பிரிக்க மக்களின் அடையாளத்தை மீட்டெடுக்கவும், காலனியத்தின் மன உளைச்சல்களை வெளிப்படுத்தவும் உதவின. The Upright Revolution: Or Why Humans Walk Upright என்ற சிறுகதை, 100-க்கும் மேற்பட்ட மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு, இவரது உலகளாவிய செல்வாக்கை நிரூபித்தது. இவரது கட்டுரைகள், Homecoming (1972), Writers in Politics (1981), மற்றும் Moving the Centre (1993) ஆகியவை, ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தின் அரசியல் மற்றும் கலாச்சார பரிமாணங்களை ஆராய்ந்தன.

நைரோபி பல்கலைக்கழகத்தில் ஆங்கில இலக்கியத் துறையை “இலக்கியத் துறை” என்று மாற்ற வேண்டும் என்று வாதிட்டவர் நூகி. “ஆப்பிரிக்க இலக்கியம் ஏன் மையமாக இருக்கக் கூடாது?” என்று இவர் கேள்வி எழுப்பினார், இது உலக இலக்கிய ஆய்வுகளுக்கு ஒரு புதிய புரட்சிகரமான அணுகுமுறையை அளித்தது. இவரது The Perfect Nine (2019), கிகுயூ மக்களின் தோற்றக் கதையை காவிய கவிதையாக மறு உருவாக்கம் செய்து, ஆப்பிரிக்க வாய்மொழி பாரம்பரியத்தை உயர்த்தியது.

நோபல் பரிசு மற்றும் அங்கீகாரம்

நூகி, பல ஆண்டுகளாக நோபல் இலக்கியப் பரிசுக்கு பரிந்துரைக்கப்பட்டவர், ஆனால் இவருக்கு அது கிடைக்கவில்லை. ஆனால், இவரது படைப்புகள், ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தில் ஒரு “மாபெரும் குரல்” என்று உலகளவில் பாராட்டப்பட்டுள்ளன. கென்ய அதிபர் வில்லியம் ரூட்டோ, இவரை “கென்ய இலக்கியத்தின் மாபெரும் நாயகன்” என்று புகழ்ந்தார்.

தனிப்பட்ட வாழ்க்கை மற்றும் மரபு

நூகி, தனது மனைவி ந்ஜீரியுடன், அமெரிக்காவில் நீண்டகால நாடு கடந்து வாழ்ந்தார். இவரது மகள் வஞ்ஜிகு வா நூகி, “எனது தந்தை முழு வாழ்க்கையை வாழ்ந்தார், நல்ல போராட்டத்தை நடத்தினார்” என்று கூறினார். இவரது மகன் முகோமா வா நூகி, “நான் இன்று இருப்பது இவரால் தான்” என்று உணர்ச்சி பொங்க குறிப்பிட்டார். நூகியின் எழுத்துக்கள், கென்யாவில் மட்டுமல்லாமல், உலகளவில் எழுத்தாளர்களையும் வாசகர்களையும் தொடர்ந்து ஊக்குவிக்கின்றன.

நூகி வா தியோங்கோ, ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தின் மாபெரும் குரலாக, காலனியத்திற்கு எதிராகவும், ஆப்பிரிக்க மக்களின் அடையாளத்திற்காகவும், தாய்மொழி இலக்கியத்திற்காகவும் தனது வாழ்நாள் முழுவதும் போராடினார். கிகுயூ மொழியில் எழுதுவதற்கு இவர் எடுத்த முடிவு, ஒரு புரட்சிகரமான செயல், இது ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தை உலக அரங்கில் மறுவரையறை செய்தது. நூகியின் மரபு, ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தின் எதிர்காலத்தை வடிவமைக்கும் ஒரு வழிகாட்டியாகத் தொடர்கிறது.

உள்ளூர் முதல் உலகம் வரை பரபரப்பான ஹாட் செய்திகளை உடனுக்குடன் அறிய மாலைமுரசு யூடியூப் சேனலை காண இங்கே கிளிக் செய்யவும்