.png)
பெரும் வெள்ளப் பெருக்கு குறித்தக் கதைகள் உலகில் உள்ள பெரும்பாலானப் புராதன நாகரிகங்களின் நம்பிக்கைகளிலும், சமய நூல்களிலும் இடம் பெற்றுள்ளன. இதில் மிகவும் பிரபலமானது, பைபிளில் உள்ள நோவாவின் கப்பல் கதை என்றாலும், கிரேக்கப் புராணங்கள் மற்றும் மெசபடோமியப் புராணங்களிலும் இதேபோன்ற பெரும் வெள்ளம் குறித்தக் கருத்துகள் பதிவாகியுள்ளன. இந்தக் கதைகள், மனித சமூகம் செய்த பெரும் தவறுகளுக்கு அல்லது கடவுள்களின் கோபத்திற்கு இயற்கையால் அளிக்கப்பட்ட தண்டனையாகவே சித்தரிக்கப்படுகின்றன.
கிரேக்கப் புராணங்களில், இந்த வெள்ளப் பெருக்கின் கதை, டியூக்காலியன் மற்றும் பைர்ஹா ஆகியோரின் கதையுடன் தொடர்புடையது. கிரேக்கக் கடவுள்களின் தலைவரான சீயஸ், மனிதர்களின் நடத்தை மிகவும் மோசமாகிவிட்டதாகவும், அவர்கள் ஒழுக்கத்தைக் கடைப்பிடிக்கவில்லை என்றும் கோபமடைந்தார். மனிதர்கள் செய்த பாவங்கள் மற்றும் வன்முறைகள்தான் இந்த இயற்கைப் பேரழிவிற்கு அடிப்படைக் காரணம் என்று சீயஸ் தீர்மானித்தார்.
நோவாவின் கதையைப் போலவே, டியூக்காலியன் மற்றும் பைர்ஹா ஆகியோர் கடவுள் பக்தி மிக்கவர்களாகவும், நீதியுடனும் வாழ்ந்தார்கள். சீயஸ், பெரும் வெள்ளத்தைப் பூமியின் மீது ஏவி, மனித குலத்தை அழிக்கத் தீர்மானித்தபோது, புரோமிதியஸ் என்பவரின் மகன் டியூக்காலியனை எச்சரித்தார். டியூக்காலியன், தன் மனைவி பைர்ஹாவுடன் தன்னைக் காத்துக் கொள்ள ஒரு மிகப் பெரியப் பேழையைக் கட்டினார்.
அந்த வெள்ளம் உலகையே மூழ்கடித்தபோது, அனைத்து மனிதர்களும், விலங்கினங்களும் அழிந்தன. டியூக்காலியன் மற்றும் பைர்ஹா மட்டுமே தங்கள் பேழையில் உயிர் பிழைத்தனர். வெள்ளம் வடிந்த பிறகு, அவர்களின் பேழை பார்னாசஸ் மலையில் தரை தட்டியது. அதன் பிறகு, சீயஸின் ஆலோசனையின்படி, அவர்கள் பூமியில் கற்களை வீசி, அதிலிருந்து மீண்டும் மனித குலத்தைப் பிறக்கச் செய்தனர் என்று இந்தப் புராணம் கூறுகிறது.
இந்தக் கதைகளின் மையக்கருத்து, மனிதனின் ஒழுக்க வீழ்ச்சிதான். பண்டைய மக்கள், இயற்கைப் பேரழிவுகள் என்பது வெறும் தற்செயல் நிகழ்வுகள் அல்ல என்றும், அவை கடவுள்கள் அல்லது பிரபஞ்ச நீதியின் பிரதிபலிப்பு என்றும் நம்பினர்.
உள்ளூர் முதல் உலகம் வரை பரபரப்பான ஹாட் செய்திகளை உடனுக்குடன் அறிய மாலைமுரசு யூடியூப் சேனலை காண இங்கே கிளிக் செய்யவும்.
