எவரெஸ்ட் மலை ஏறி சாதனை.. ஆனால் அடுத்து நடந்த பரிதாபம்.. போராடும் மீட்புக் குழு!

உலகின் மிக உயரமான மலை உச்சியான எவரெஸ்ட், மலை ஏறுபவர்களுக்கு ஒரு கனவு இலக்காக இருந்தாலும், அது ஆபத்துகள் நிறைந்த பயணமாகவும் உள்ளது. மேற்கு வங்காளத்தின் ராணாகாட்டைச் சேர்ந்த 45 வயது மலை ஏறுபவரான சுப்ரதா கோஷ், கடந்த மாதம் எவரெஸ்ட் உச்சியை அடைந்து இறங்கும் போது உயிரிழந்தார். இவரது உடல், எவரெஸ்டின் "மரண மண்டலம்" (Death Zone) எனப்படும் 8,000 மீட்டர் உயரத்தில் உள்ள ஹிலாரி ஸ்டெப் (Hillary Step) பகுதியில் உறைந்த நிலையில் கண்டறியப்பட்டது. ஆனால், உடலை மீட்க பெரும் போராட்டம் நடந்து கொண்டிருக்கிறது.

எவரெஸ்ட் மரண மண்டலம்: ஆபத்தின் உச்சம்

எவரெஸ்ட் மலையில் 8,000 மீட்டருக்கு மேல் உள்ள பகுதி "மரண மண்டலம்" என அழைக்கப்படுகிறது. இங்கு ஆக்ஸிஜன் அளவு மிகவும் குறைவாக இருப்பதால், மனித உடல் இயல்பாக இயங்குவது கடினம். பனி மற்றும் பாறைகளால் மறைந்த ஆழமான பிளவுகள் (crevasses), பனிச்சரிவு ஆபத்து, கடுமையான காலநிலை ஆகியவை இந்தப் பகுதியை மிகவும் ஆபத்தானதாக மாற்றுகின்றன. சுப்ரதா கோஷின் உடல் ஹிலாரி ஸ்டெப் பகுதியில் உறைந்த நிலையில் கிடப்பது, உடலை மீட்பதற்கு எவ்வளவு சவால்கள் உள்ளன என்பதை உணர்த்துகிறது.

உடலை மீட்பதில் உள்ள முக்கிய சவால்கள்

1. கடுமையான செலவு

எவரெஸ்டில் உடலை மீட்பது மிகவும் விலை உயர்ந்த செயல்முறையாகும். ஒரு மீட்பு நடவடிக்கைக்கு ஒரு கோடி ரூபாய்க்கு மேல் செலவாகலாம். மேற்கு வங்க மலை ஏறுதல் மற்றும் சாகச விளையாட்டு அறக்கட்டளையின் ஆலோசகர் தேப்தாஸ் நந்தி கூறுகையில், “உயரமான இடங்களில் உடலை மீட்பது மிகவும் செலவு பிடிக்கும். அதேசமயம் ரொம்பவும் சிக்கலான பணி” என்று தெரிவித்தார். இந்த செலவு, ஷெர்பாக்களின் சம்பளம், உபகரணங்கள், ஹெலிகாப்டர் போக்குவரத்து ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது.

2. ஹெலிகாப்டர் இயக்க முடியாமை

8,000 மீட்டர் உயரத்திற்கு மேல், காற்று அழுத்தம் மிகவும் குறைவாக இருப்பதால், ஹெலிகாப்டர்கள் இயங்க முடியாது. எனவே, உடலை மீட்க, ஷெர்பாக்கள் உடலை கயிறுகள் மூலம் கீழே இறக்க வேண்டும். இது மிகவும் ஆபத்தான மற்றும் நேரம் எடுக்கும் பணியாகும். உதாரணமாக, உடல் செங்குத்தான பாறை முகடுகளில் அல்லது பனியில் புதைந்திருந்தால், அதை மீட்பது கூடுதல் சவாலாக மாறும்.

3. உடலின் எடை மற்றும் நிலை

உறைந்த உடல், உபகரணங்களுடன் சேர்த்து 90 கிலோவிற்கு மேல் எடை இருக்கலாம். இது பனியில் புதைந்திருந்தால், அதைப் பிரித்தெடுப்பது மிகவும் கடினம். உடலை மெதுவாக கயிறுகள் மூலம் கீழே இறக்குவது, பனிச்சரிவு அல்லது பாறை விழுதல் ஆபத்துகளுக்கு மத்தியில் செய்யப்பட வேண்டும். இந்தப் பணி பல நாட்கள் எடுக்கலாம்.

4. காலநிலை மற்றும் இயற்கை ஆபத்துகள்

எவரெஸ்டில் எதிர்பாராத வானிலை மாற்றங்கள் மீட்பு பணிகளை மேலும் சிக்கலாக்குகின்றன. உதாரணமாக, மே 2025 இல், சுப்ரதா கோஷின் மரணத்திற்கு மோசமான வானிலை மற்றும் ஆக்ஸிஜன் பற்றாக்குறை முக்கிய காரணங்களாக இருந்தன. வானிலை முன்னறிவிப்பு கூறியபடி, புயல் எச்சரிக்கை வந்தவுடன் மீட்பு பணிகளை உடனடியாக நிறுத்த வேண்டியிருந்தது.

வெற்றிகரமான மீட்பு முயற்சிகள்: சில உதாரணங்கள்

எவரெஸ்ட் மற்றும் பிற உயரமான மலைகளில் உடல்களை மீட்பது கடினம் என்றாலும், சில வெற்றிகரமான முயற்சிகள் நடந்துள்ளன:

தீபங்கர் கோஷ் (2019): மாக்காலு மலையில் இறந்தவரின் உடல் மீட்கப்பட்டது.

ராஜிப் பட்டாச்சார்யா (2016): தவுலகிரி மலையில் இறந்தவரின் உடல் மீட்கப்பட்டது.

பிப்லாப் பைத்யா மற்றும் குந்தல் கரார் (2019): காஞ்சன்ஜங்காவில் இறந்தவர்களின் உடல்கள் மீட்கப்பட்டன.

பரேஷ் நாத் (2016): எவரெஸ்டில் இறந்தவரின் உடல், ஆறு ஷெர்பாக்களால் முகாம் IV இலிருந்து மீட்கப்பட்டது.

ஆனால், பல உடல்கள் மீட்கப்படாமல் மலையிலேயே உறைந்து கிடக்கின்றன. உதாரணமாக, மேற்கு வங்காளத்தின் முதல் பொதுமகள் எவரெஸ்ட் ஏறிய சந்தா கயேன், 2014 இல் காஞ்சன்ஜங்காவில் பனிச்சரிவில் சிக்கி இறந்தபோது, உடல் மீட்கப்படவில்லை.

எவரெஸ்டில் மரணங்கள்: புள்ளிவிவரங்கள் மற்றும் காரணங்கள்

எவரெஸ்டில் 300-க்கும் மேற்பட்டோர் உயிரிழந்துள்ளனர். பெரும்பாலான மரணங்கள் இறங்கும் போது, மரண மண்டலத்தில் நிகழ்கின்றன. முக்கிய காரணங்கள்:

உயரமான இடத்தில் ஏற்படும் நோய்கள்: உயரமான இடத்தில் மூளை வீக்கம் (High-Altitude Cerebral Edema) மற்றும் நுரையீரல் வீக்கம் (High-Altitude Pulmonary Edema).

வெளிப்புற ஆபத்துகள்: பனிச்சரிவு, பாறை விழுதல், பனி பிளவுகளில் விழுதல்.

ஆக்ஸிஜன் பற்றாக்குறை: கடுமையான வானிலை மற்றும் ஆக்ஸிஜன் தட்டுப்பாடு.

காஞ்சன்ஜங்காவை விட எவரெஸ்ட் ஏறுவது ஒப்பீட்டளவில் எளிதாக இருந்தாலும், காஞ்சன்ஜங்காவில் பனிச்சரிவு மற்றும் புயல் ஆபத்துகள் அதிகம். ஒரு எவரெஸ்டர், சத்யரூபா சித்தாந்தா, “காஞ்சன்ஜங்கா எவரெஸ்டை விட மூன்று மடங்கு கடினமானது” என்று குறிப்பிடுகிறார்.

மேற்கு வங்காளத்தைச் மலை ஏறுபவர்கள் எவரெஸ்ட் மற்றும் பிற உயரமான மலைகளை ஏறுவதில் குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்பு செய்துள்ளனர். 1954 இல், தார்ஜிலிங்கில் இந்தியாவின் முதல் மலை ஏறுதல் பயிற்சி மையமான ஹிமாலய மலை ஏறுதல் நிறுவனம் (Himalayan Mountaineering Institute) நிறுவப்பட்டது. இது பல வங்காள மலை ஏறுபவர்களுக்கு பயிற்சி அளித்தது.

சந்தா கயேன் (2013): மேற்கு வங்காளத்தின் முதல் பொதுமகள் பெண்ணாக எவரெஸ்ட் உச்சியை அடைந்தவர்.

பியாலி பாசக் (2022): ஆக்ஸிஜன் இல்லாமல் எவரெஸ்ட் ஏறிய முதல் இந்திய பெண்.

சத்யரூப் சித்தாந்தா: உலகின் ஏழு உயரமான மலைகளையும், எரிமலை உச்சங்களையும் ஏறிய முதல் இந்தியர்.

ஆனால், இந்த வெற்றிகளுடன், பல துயரமான மரணங்களும் நிகழ்ந்துள்ளன, இது மலை ஏறுதலின் ஆபத்துகளை உணர்த்துகிறது.

உள்ளூர் முதல் உலகம் வரை பரபரப்பான ஹாட் செய்திகளை உடனுக்குடன் அறிய மாலைமுரசு யூடியூப் சேனலை காண இங்கே கிளிக் செய்யவும்