இந்தியாவிலும், உலகம் முழுவதிலும், தேனீக்கள், வண்ணத்துப்பூச்சிகள் போன்ற மகரந்தச் சேர்க்கை பூச்சிகளின் எண்ணிக்கை அச்சுறுத்தும் வகையில் குறைந்து வருகிறது. காரணம்? பூச்சிக்கொல்லி மருந்துகள், ஒற்றைப் பயிர் விவசாயம், வாழிட அழிவு, மற்றும் பருவநிலை மாற்றம். இது வெறும் பூச்சிகளின் பிரச்சினை இல்லை – நமது உணவு, விவசாயம், மற்றும் எதிர்காலத்தின் பிரச்சினை!
மகரந்தச் சேர்க்கை பூச்சிகள் – தேனீக்கள், வண்ணத்துப்பூச்சிகள், பறவைகள், வௌவால்கள் – நமது உணவு அமைப்பின் மறைமுக ஹீரோக்கள். உலகில் 75% உணவுப் பயிர்கள் – ஆப்பிள், மாம்பழம், பருப்பு வகைகள், சூரியகாந்தி – இவற்றின் மகரந்தச் சேர்க்கைக்கு இந்தப் பூச்சிகளைச் சார்ந்துள்ளன. FAO (Food and Agriculture Organization) புள்ளிவிவரப்படி, உலகளவில் ஆண்டுக்கு 577 பில்லியன் டாலர் மதிப்புள்ள உணவு உற்பத்தி, இந்தப் பூச்சிகளின் பங்களிப்பைச் சார்ந்தது. இந்தியாவில், விவசாயம் நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் 18% பங்களிக்கிறது, மேலும் கிராமப்புற மக்களின் வாழ்வாதாரத்துக்கு முதுகெலும்பாக உள்ளது. ஆனால், தேனீக்கள் உள்ளிட்ட 40% மகரந்தச் சேர்க்கை பூச்சிகள் அழிவின் விளிம்பில் உள்ளன என்று FAO எச்சரிக்கிறது.
இந்தியாவில், பூச்சிக்கொல்லி மருந்துகளின் அதிகப்படியான பயன்பாடு, ஒற்றைப் பயிர் விவசாயம் (monoculture), மற்றும் காடுகளின் அழிவு, இந்தப் பூச்சிகளின் வாழிடங்களை அழித்து வருகிறது. ஒற்றைப் பயிர் விவசாயத்தில், ஒரு பயிர் பூத்து முடிந்த பிறகு, தேனீக்களுக்கு உணவு (நெக்டார், மகரந்தம்) கிடைப்பதில்லை, இது அவற்றின் உயிர்வாழ்தலை பாதிக்கிறது. பருவநிலை மாற்றமும் இதை மோசமாக்குகிறது – வெப்பநிலை உயர்வு, மழைப்பொழிவு மாறுபாடு, மற்றும் வறட்சி, பூச்சிகளின் இனப்பெருக்கத்தை பாதிக்கிறது. இதன் விளைவு? பயிர் விளைச்சல் குறைகிறது, உணவு விலைகள் உயர்கின்றன, மற்றும் விவசாயிகளின் வருமானம் பாதிக்கப்படுகிறது.
இந்த நெருக்கடிக்கு மத்தியில், இயற்கை விவசாயம் (nature-based farming) ஒரு புரட்சிகரமான தீர்வாக உருவெடுக்கிறது. இயற்கை விவசாயம் என்றால் என்ன? இது, பூச்சிக்கொல்லி மருந்துகளைக் குறைப்பது, பலவகைப் பயிர்களை ஒரே இடத்தில் வளர்ப்பது, மரங்கள் மற்றும் பயிர்களை ஒருங்கிணைப்பது, மற்றும் மண்ணின் ஆரோக்கியத்தை மேம்படுத்துவது. இந்த முறைகள், மகரந்தச் சேர்க்கை பூச்சிகளுக்கு ஆதரவான சூழலை உருவாக்குகின்றன, அதே நேரத்தில் விவசாயிகளுக்கு நீண்டகால லாபத்தைத் தருகின்றன.
வேளாண் காடு முறையில், மரங்கள், புதர்கள், மற்றும் பயிர்கள் ஒரே இடத்தில் வளர்க்கப்படுகின்றன. இது, ஆண்டு முழுவதும் மகரந்தச் சேர்க்கை பூச்சிகளுக்கு உணவு மற்றும் வாழிடத்தை வழங்குகிறது. எடுத்துக்காட்டாக, இந்தியாவின் சில பகுதிகளில், வாழை, மாமரம், மற்றும் காய்கறிகளை ஒருங்கிணைத்து வளர்க்கும் விவசாயிகள், தேனீக்களின் எண்ணிக்கையில் முன்னேற்றத்தைக் கண்டுள்ளனர். இது, பயிர் விளைச்சலை 10-20% உயர்த்துவதாக ஆய்வுகள் கூறுகின்றன. மேலும், மரங்கள் மண்ணைப் பாதுகாக்கின்றன, கார்பன் உமிழ்வைக் குறைக்கின்றன, மற்றும் விவசாயிகளுக்கு கூடுதல் வருமானத்தை (மரம், பழங்கள் மூலம்) தருகின்றன.
பலபயிர் முறையில், ஒரே நிலத்தில் பல பயிர்கள் ஒரே நேரத்தில் வளர்க்கப்படுகின்றன. எடுத்துக்காட்டாக, கடுகு, சூரியகாந்தி, எள், மற்றும் கொத்தமல்லி போன்ற பயிர்களை காய்கறிகள் அல்லது தானியங்களுடன் வளர்ப்பது, தேனீக்களுக்கு ஆண்டு முழுவதும் உணவு தருகிறது. ஒற்றைப் பயிர் விவசாயத்தில், பயிர் பூத்து முடிந்தவுடன் தேனீக்கள் பட்டினியாகின்றன, ஆனால் பலபயிர் முறை இந்தப் பிரச்சினையைத் தீர்க்கிறது. இந்தியாவின் பஞ்சாப் மற்றும் உத்தரப் பிரதேசத்தில், பலபயிர் முறையைப் பயன்படுத்தும் விவசாயிகள், 15% அதிக விளைச்சலையும், பூச்சிக்கொல்லி செலவில் 30% குறைப்பையும் பெற்றுள்ளனர்.
இந்தியாவில், தேனீ வளர்ப்பு (beekeeping) ஒரு புதிய புரட்சியாக உருவாகிறது. இது மூன்று பயன்களைத் தருகிறது:
வருமானம்: தேன் மற்றும் மெழுகு விற்பனை மூலம் விவசாயிகளுக்கு கூடுதல் வருமானம்.
மகரந்தச் சேர்க்கை: உள்ளூர் பயிர்களின் மகரந்தச் சேர்க்கை மேம்படுகிறது, இது விளைச்சலை உயர்த்துகிறது.
பல்லுயிர் பாதுகாப்பு: தேனீக்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிக்கிறது, இது சுற்றுச்சூழலுக்கு நன்மை.
அரசாங்கத் திட்டங்கள், NGO-க்கள், மற்றும் பயிற்சி திட்டங்கள் மூலம், இந்தியாவில் தேனீ வளர்ப்பு பிரபலமடைந்து வருகிறது. எடுத்துக்காட்டாக, மத்தியப் பிரதேசத்தில், FAO-வின் Green-Ag திட்டம், விவசாயிகளுக்கு தேனீ வளர்ப்பு பயிற்சி அளித்து, உள்ளூர் பல்லுயிர் பாதுகாப்பை ஊக்குவிக்கிறது. இதன் மூலம், விவசாயிகள் ஆண்டுக்கு 20,000-50,000 ரூபாய் கூடுதல் வருமானம் பெறுகின்றனர்.
இயற்கை விவசாயத்தின் பயன்கள் தெளிவாக இருந்தாலும், இந்திய விவசாயிகளில் பெரும்பாலோர் இன்னும் ரசாயன-தீவிர விவசாயத்தை (chemical-intensive farming) பின்பற்றுகின்றனர். 1960-களின் பசுமைப் புரட்சி, ரசாயன உரங்கள் மற்றும் பூச்சிக்கொல்லிகளை அறிமுகப்படுத்தி, உற்பத்தியை உயர்த்தியது, ஆனால் மண்ணின் ஆரோக்கியம், நீரின் தரம், மற்றும் பல்லுயிர் பாதிக்கப்பட்டன. இந்தியாவில், விவசாயத்தால் ஆண்டுக்கு 408 மில்லியன் மெட்ரிக் டன் கார்பன் டை ஆக்சைடு உமிழ்வு ஏற்படுகிறது, இதில் ரசாயன உரங்கள் 77% பங்களிக்கின்றன,.
விவசாயிகள் இந்த முறையைத் தொடரக் காரணம்? சந்தை ஊக்குவிப்புகள், ரசாயன உரங்களின் மானியங்கள், மற்றும் இயற்கை விவசாயத்தைப் பற்றிய விழிப்புணர்வு குறைவு. மேலும், இயற்கை விவசாயத்துக்கு மாறுவதற்கு ஆரம்ப முதலீடு மற்றும் பயிற்சி தேவை, இது சிறு விவசாயிகளுக்கு சவாலாக உள்ளது. ஆனால், ஆந்திரப் பிரதேசத்தின் Zero Budget Natural Farming (ZBNF) திட்டம், ரசாயனங்கள் இல்லாமல் விவசாயம் செய்ய முடியும் என்பதை நிரூபித்துள்ளது, இதில் 8 லட்சம் விவசாயிகள் பங்கேற்றுள்ளனர்.
தமிழ்நாடு, விவசாயத்துக்கு பெயர் பெற்ற மாநிலம் – காவிரி டெல்டாவில் நெல் முதல், தேனி மாவட்டத்தில் மலர்கள் வரை. ஆனால், இங்கும் ரசாயன விவசாயம் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது. தமிழ்நாட்டு விவசாயிகள், இயற்கை விவசாயத்தை ஏற்றால், பல பயன்கள் கிடைக்கும்:
மண் ஆரோக்கியம்: இயற்கை உரங்கள் மண்ணை வளமாக்கி, நீண்டகால உற்பத்தித்திறனை உறுதி செய்யும்.
குறைந்த செலவு: பூச்சிக்கொல்லி மற்றும் ரசாயன உரங்களின் செலவு குறையும்.
உணவு பாதுகாப்பு: மகரந்தச் சேர்க்கை மேம்பட்டு, பயிர் விளைச்சல் உயரும்.
தமிழ்நாட்டில், Krishi Vigyan Kendra-க்கள் மற்றும் Tamil Nadu Agricultural University (TNAU) மூலம், விவசாயிகளுக்கு இயற்கை விவசாயப் பயிற்சி அளிக்கப்படுகிறது. எடுத்துக்காட்டாக, தஞ்சாவூரில், பலபயிர் முறையைப் பயன்படுத்தி, நெல் மற்றும் பயறு வகைகளை வளர்க்கும் விவசாயிகள், தேனீக்களின் எண்ணிக்கை உயர்வதைக் கண்டுள்ளனர். மேலும், தேனீ வளர்ப்பு, கிராமப்புற இளைஞர்களுக்கு ஒரு புதிய தொழில் வாய்ப்பாக உருவாகலாம்.
இந்திய அரசு, இயற்கை விவசாயத்தை ஊக்குவிக்க பல திட்டங்களை அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது:
PM PRANAM: ரசாயன உரங்களைக் குறைத்து, மாற்று உரங்களை ஊக்குவிக்கிறது.
National Mission for Sustainable Agriculture (NMSA): பருவநிலை-எதிர்ப்பு விவசாய முறைகளை மேம்படுத்துகிறது.
National Innovations in Climate Resilient Agriculture (NICRA): 2,900 புதிய பயிர் வகைகளை அறிமுகப்படுத்தி, 448 பருவநிலை-எதிர்ப்பு கிராமங்களை உருவாக்கியுள்ளது.
இந்தத் திட்டங்கள், விவசாயிகளுக்கு பயிற்சி, மானியங்கள், மற்றும் சந்தை அணுகலை வழங்குகின்றன. ஆனால், இவை அனைத்து விவசாயிகளையும் சென்றடைய, மாநில அரசுகள் மற்றும் NGO-க்களின் ஒத்துழைப்பு தேவை.
தேனீக்கள் இல்லையென்றால், நமது தட்டில் உணவு குறையும் – இது ஒரு கற்பனை இல்லை, உண்மையான எச்சரிக்கை. இயற்கை விவசாயம், இந்த நெருக்கடியை எதிர்கொள்ள ஒரு நம்பிக்கைக் கதையை எழுதுகிறது. வேளாண் காடு முறை, பலபயிர் விவசாயம், மற்றும் தேனீ வளர்ப்பு மூலம், இந்திய விவசாயிகள், மகரந்தச் சேர்க்கை பூச்சிகளைப் பாதுகாக்கின்றனர், அதே நேரத்தில் தங்கள் வருமானத்தை உயர்த்துகின்றனர். ஆனால், இந்தப் புரட்சி வெற்றி பெற, விவசாயிகள், அரசு, மற்றும் நாம் அனைவரும் ஒருங்கிணைய வேண்டும் என்பதில் மாற்றுக்கருத்தில்லை.
உள்ளூர் முதல் உலகம் வரை பரபரப்பான ஹாட் செய்திகளை உடனுக்குடன் அறிய மாலைமுரசு யூடியூப் சேனலை காண இங்கே கிளிக் செய்யவும்